Weer thuis

Ik ben inmiddels al weer bijna een week thuis. Wennen hoor! Al die regen. Daarbij een aardige cultuurchock. Hier is alles zo strak en "netjes". Zou zo weer terug willen.

De terugreis was goed maar wel enigzins chaotisch. Eerst al bij het inchecken in Gambia. Niemand wist waar je moest gaan staan. Ben dus maar in een willekeurige rij gaan staan, kreeg een vliegtuigstoel toegwezen die niet bestond, maar kwam uiteindelijk toch veilig aan op Schiphol.


Helaas om ca. 0.40 uur wat inhield dat ik zo'n 6 uur moest gaan wachten op de eerste trein naar Hoorn. Rond dat tijdstip is Schiphol bijna uitgestorven. 8 uur 's morgens was ik dan eindelijk thuis.

Nu dus alles uitpakken, wassen en nog wat nagenieten. Volgende week ga ik maar eens nadenken over wanneer ik vertrek naar Zweden...

De 2e en 3e week

Ja het heeft weer even geduurd, maar het moderne communiceren via internet is toch nog lastig in de Casamancestreek van Senegal waar ik verbleef. Gisteren ben ik thuisgekomen en dus hier maar even het verhaal bijwerken.

Ik moet zeggen dat het een fantastische ervaring was om daar in Abene, Senegal te kunnen verblijven. Het weer was natuurlijk te gek; nooit regen en temperaturen tussen de 30 en 35 graden. Wat een verschil met Nederland nu... De mensen daar waren heel vriendelijk en ik heb me daar dan ook steeds heel welkom gevoeld.

Het spelen op de Serouba ging de 2e week al veel beter. Natuurlijk kan ik nog lang niet alle ritmes spelen, maar volgens mij is de basis wel duidelijk. Ik blijf gewoon verder oefenen op twee van de 3 belangrijke seroubatrommels die ik heb meegenomen (De kutirba en de kutirnding). De soloserouba genaamd kiladjang was iets te groot om ook nog te kopen en mee te nemen. Misschien een andere keer? Gedurende de weken zijn de volgende ritme's gespeeld: Diambadong, Diola, Con con, Fèré, Beré (worstelritme), Sencourbadeng (vaak bij huwelijk gespeeld), Batuta (tovenaarsritme). Deze kan ik nu aardig spelen , zowel de basis als de begeleiding.


Er waren ook vaak optredens van groepen in het dorp waar ik soms bij was. Helaas geen echte Serouba groepen gezien, wel Djembe groepen. Op ons kamp werd vaak 's avonds bij het kampvuur gezamelijk gespeeld. Meestal met z'n vieren; Modou, Boga, Paco en ik.


Vaak kwam ook Djoesoef nog langs om thee (Ataja) te drinken en soms wat mee te spelen. Het was erg gezellig.

De laatste week ben ik nog bezig geweest met de grote trommels van Senegal, de Bougarabou. Ik heb gespeeld op de 3 delige set. (vaak ook 4 delig) Het is hard fysiek werken! Basis was het Djola, bougarabou ritme, waar melodisch op gesoleerd wordt. Erg leuk om te doen maar niet makkelijk. Je bespeeld ze staande maar in een toch wat ongemakkelije houding met gebogen knieen. Kost veel energie.



Wil je nog meer weten? Ik heb ook nog een dagboek bijgehouden van de reis. Die kun je vinden op deze site. Daar staat alles vanaf dag 1.

1e week in Senegal

Hallo allemaal. Er is inmiddels 1 week verstreken sinds mijn vertrek. Na een goede vlucht kwam ik aan in Banjul, Gambia.

Daar stond Paco gelukkig op me te wachten om me naar Abene te brengen. Via een ontzettend hobbelige zandweg en in het pikkedonker langs de douane post van Gambia, kwam ik om 23.00 uur aan in het kamp van Paco. Er was een groot muziek festival in het dorp en duurde tot gisteren. Erg leuk (meestal).


De seroubales begon op maandag en werd eerst gegeven door Modou die op dit moment ook mijn persoonlijke gids mag worden genoemd. Hij gaat overal met me mee naar toe. Af en toe wat lastig converseren; hij kent een beetje Engels en ik een beetje Frans. Het bespelen van de Serouba is best lastig, vooral de handtechniek is heel anders dan ik ben gewend. Op dit moment spelen we de Diola en de Diambadong. Het eten is best lekker. Vaak pittig gekruid en meestal vis. 's Avonds wordt het vaak wat frisser en kan je best een extra shirt gebruiken. Meestal maken we een kampvuur en kletsen nog wat na over de dag. Jammer is het dat ik de enige gast ben. Natuurlijk voor Paco, maar ik zou het ook best wat gezelliger hebben gevonden. Toch heb ik geen spijt van mijn beslissing om hier naar toe te gaan!

Met mijn telefoon kan ik het blog niet bijhouden dus moet ik hiervoor naar een dorp op 15 kilometer afstand. Dat wordt dus niet vaker dan 1x per week. Nou voorlopig zijn jullie weer op de hoogte dus nu stop ik maar. Met mij gaat alles goed en dus tot de volgende week maar zou ik zeggen. Groeten uit Senegal; Peter