Sunday, November 16, 2008

Weer gewoon aan het werk

Na een half jaar weer beginnen is best een beetje wennen. Het is nu inmiddels november en ik ben alweer vanaf augustus aan het werk. De sabbatical was een geweldige tijd en iedereen die daar ooit de kans voor krijgt zou ik het zeker aanraden. Ik heb veel muzikale inspiratie opgedaan in Afrika en daarna in Zweden is het huis zeker enorm verbeterd. Wij hebben inmiddels een mooie houtkachel en onze "Stuga" begint steeds meer op te knappen. Het lesgeven gaat weer als vanouds. Leuk en mooi werk. Op dit moment bouw ik enkele websites en repeteer ik weer wekelijks met de jongens van Dwaalspoor. Binnenkort een optreden dus wel weer even hard er tegenaan.

Het lijkt allemaal nog zo kort geleden dat ik in Afrika zat, maar de tijd vliegt werkelijk voorbij. Het bijhouden van het BLOG is er helaas niet erg van gekomen vandaar dat het nu al bijna 10 maanden geleden is sinds het vorige bericht. Ik hoop er nu weer eens wat vaker aan te denken.

Friday, February 1, 2008

Voorbereiding voor Zweden

Inmiddels is het al februari. Nog enkele weekjes en dan is het de bedoeling naar Zweden te rijden. Nu heb ik daar (samen met Ytje) een huis. Daar willen we nog wel een en ander aan verbeteren. De vorige eigenaren hebben bijvoorbeeld de schoorsteen dichtgetimmerd en stookten alleen met de CV. In een Zweeds huis hoort vinden wij een gezellige houtkachel. Daarom wil ik de betimmering verwijderen en de schoorsteen weer werkend maken. Dat is nog best een flinke klus waar o.a. metselwerk bij komt kijken.

In het huis ligt (van de vorige bewoners) nog een telefoonaansluiting die het natuurlijk nu niet doet. Toch wil ik graag telefoon en internet. Je wilt tenslotte niet van de wereld vervreemden niet waar? ;-)

Nou ben ik daar voor mijn sabbatical al mee begonnen door een aanvraag te doen bij de Zweedse telefoonmaatschappij Telia. Dat is werkelijk een gebed zonder eind zeg. Na het opsturen van mijn gegevens krijg ik geen contact. Via Jack zijn Zweedse collega krijg ik uiteindelijk (na 3 weken) een contactpersoon die me verder kan helpen. Eerst zijn mijn gegevens niet meer te vinden...

Na een week heen en weer bellen duiken ze ineens weer op! Hoera denk ik. Na een paar telefoontjes is het rond hoor zegt mijn contactpersoon. Ze zullen een formulier opsturen dat ik in moet vullen en terugsturen en dan komt alles voor elkaar...

Nou was dat inmiddels 2 maanden na mijn eerste aanvraag en ik stond op het punt om naar Senegal te reizen. Ach geen punt dan vul je het in na thuiskomst toch? Nou geen formulier dus toen ik terug kwam! Ook niet in mijn postbus in Zweden (je weet tenslotte nooit of ze snappen dat ik nog in Nederland ben). @#Gr**^$&%rrrrr.

Nou maar weer bellen. "Sorry ik ben ziek thuis en kan u nu niet verder helpen. Belt u maar de klantenservice, die kunnen u verder helpen". Ja, ja. Nou die klantenservice is niet te bereiken hoor. Ten eerste moet je door diverse menu's (natuurlijk in het Zweeds, waar ik toch nog niet genoeg van versta) en dan sta je eeuwen in de wacht. Nou dat werkt dus niet.

De Zweedse collega weet voor mij een nieuwe contactpersoon te regelen bij Telia. Ik bellen. "Ja ik weet ervan. Helaas zijn uw gegevens niet bekend bij ons. Er is wel een ander Nederlands persoon met uw naam, maar u staat niet in ons bestand. Het beste kunt u contact opnemen met de klantenservice want als u niet ingeschreven staat kan ik u niet helpen. U moet dan eerst nogmaals een aanvraag doen."

Nou begrijp je misschien uit het voorgaande dat nu mijn broek afzakt! Ik moet weer helemaal van voren af aan beginnen! Mooi niet dus. Dan maar even geen telefoon in Zweden. Als ik er over een paar weken ben probeer het nog wel een keer met hulp van mijn buren. Leuk he zo'n telefoonorganisatie? Lijkt nog erger dan onze KPN!!!

Thursday, January 24, 2008

Weer thuis

Ik ben inmiddels al weer bijna een week thuis. Wennen hoor! Al die regen. Daarbij een aardige cultuurchock. Hier is alles zo strak en "netjes". Zou zo weer terug willen.

De terugreis was goed maar wel enigzins chaotisch. Eerst al bij het inchecken in Gambia. Niemand wist waar je moest gaan staan. Ben dus maar in een willekeurige rij gaan staan, kreeg een vliegtuigstoel toegwezen die niet bestond, maar kwam uiteindelijk toch veilig aan op Schiphol.


Helaas om ca. 0.40 uur wat inhield dat ik zo'n 6 uur moest gaan wachten op de eerste trein naar Hoorn. Rond dat tijdstip is Schiphol bijna uitgestorven. 8 uur 's morgens was ik dan eindelijk thuis.

Nu dus alles uitpakken, wassen en nog wat nagenieten. Volgende week ga ik maar eens nadenken over wanneer ik vertrek naar Zweden...

Sunday, January 20, 2008

De 2e en 3e week

Ja het heeft weer even geduurd, maar het moderne communiceren via internet is toch nog lastig in de Casamancestreek van Senegal waar ik verbleef. Gisteren ben ik thuisgekomen en dus hier maar even het verhaal bijwerken.

Ik moet zeggen dat het een fantastische ervaring was om daar in Abene, Senegal te kunnen verblijven. Het weer was natuurlijk te gek; nooit regen en temperaturen tussen de 30 en 35 graden. Wat een verschil met Nederland nu... De mensen daar waren heel vriendelijk en ik heb me daar dan ook steeds heel welkom gevoeld.

Het spelen op de Serouba ging de 2e week al veel beter. Natuurlijk kan ik nog lang niet alle ritmes spelen, maar volgens mij is de basis wel duidelijk. Ik blijf gewoon verder oefenen op twee van de 3 belangrijke seroubatrommels die ik heb meegenomen (De kutirba en de kutirnding). De soloserouba genaamd kiladjang was iets te groot om ook nog te kopen en mee te nemen. Misschien een andere keer? Gedurende de weken zijn de volgende ritme's gespeeld: Diambadong, Diola, Con con, Fèré, Beré (worstelritme), Sencourbadeng (vaak bij huwelijk gespeeld), Batuta (tovenaarsritme). Deze kan ik nu aardig spelen , zowel de basis als de begeleiding.


Er waren ook vaak optredens van groepen in het dorp waar ik soms bij was. Helaas geen echte Serouba groepen gezien, wel Djembe groepen. Op ons kamp werd vaak 's avonds bij het kampvuur gezamelijk gespeeld. Meestal met z'n vieren; Modou, Boga, Paco en ik.


Vaak kwam ook Djoesoef nog langs om thee (Ataja) te drinken en soms wat mee te spelen. Het was erg gezellig.

De laatste week ben ik nog bezig geweest met de grote trommels van Senegal, de Bougarabou. Ik heb gespeeld op de 3 delige set. (vaak ook 4 delig) Het is hard fysiek werken! Basis was het Djola, bougarabou ritme, waar melodisch op gesoleerd wordt. Erg leuk om te doen maar niet makkelijk. Je bespeeld ze staande maar in een toch wat ongemakkelije houding met gebogen knieen. Kost veel energie.



Wil je nog meer weten? Ik heb ook nog een dagboek bijgehouden van de reis. Die kun je vinden op deze site. Daar staat alles vanaf dag 1.

Saturday, January 5, 2008

1e week in Senegal

Hallo allemaal. Er is inmiddels 1 week verstreken sinds mijn vertrek. Na een goede vlucht kwam ik aan in Banjul, Gambia.

Daar stond Paco gelukkig op me te wachten om me naar Abene te brengen. Via een ontzettend hobbelige zandweg en in het pikkedonker langs de douane post van Gambia, kwam ik om 23.00 uur aan in het kamp van Paco. Er was een groot muziek festival in het dorp en duurde tot gisteren. Erg leuk (meestal).


De seroubales begon op maandag en werd eerst gegeven door Modou die op dit moment ook mijn persoonlijke gids mag worden genoemd. Hij gaat overal met me mee naar toe. Af en toe wat lastig converseren; hij kent een beetje Engels en ik een beetje Frans. Het bespelen van de Serouba is best lastig, vooral de handtechniek is heel anders dan ik ben gewend. Op dit moment spelen we de Diola en de Diambadong. Het eten is best lekker. Vaak pittig gekruid en meestal vis. 's Avonds wordt het vaak wat frisser en kan je best een extra shirt gebruiken. Meestal maken we een kampvuur en kletsen nog wat na over de dag. Jammer is het dat ik de enige gast ben. Natuurlijk voor Paco, maar ik zou het ook best wat gezelliger hebben gevonden. Toch heb ik geen spijt van mijn beslissing om hier naar toe te gaan!

Met mijn telefoon kan ik het blog niet bijhouden dus moet ik hiervoor naar een dorp op 15 kilometer afstand. Dat wordt dus niet vaker dan 1x per week. Nou voorlopig zijn jullie weer op de hoogte dus nu stop ik maar. Met mij gaat alles goed en dus tot de volgende week maar zou ik zeggen. Groeten uit Senegal; Peter